Κραυγή! Φωνάζω με ακούτε;
Όχι! Δεν φτάνει η φωνή σου εδώ πάνω…
Φόβος, τρόμος, οδύνη μια κραυγή που πηγαία
εκπορεύεται απ’ τα σωθικά μου, σαν μια εκδήλωση
εσωτερικού αδιεξόδου.
Έγινα αδάμαστο θεριό,
θέλω να ξεφύγω απ΄το χρυσό κλουβί, την φυλακή μου.
Να λησμονήσω τα παλιά,
να οραματιστώ το μετά…
Κρίμα είναι τούτες οι θάλασσες και ο ουρανός
να μην επιτελούν την ανώτατη αυτή αποστολή τους,
την ευχαρίστηση και την ζωή.
Δεν είμαι ελεύθερος …
Θέλω να βγω να πετάξω!
Να κόψω το νήμα που με δεσμεύει στο κλουβί μου.
Δαίμονες και άλλα όμοια θεριά κατακλύζουν το μυαλό μου.
Δεν υπομένω, θα ενδώσω …
ΟΧΙ! Μια φωνή μέσα μου ελπίζει
πιστεύει στον από μηχανής θεό
που θα κόψει τα δεσμά.
Να τος, Ήρθε!
Σαν αγέρας θα συντρίψει το θεριό
που ρίζωσε μέσα μου ο αόρατος εχθρός.
Κάποιος στα ενδόψυχα μου φωνάζει
Άκουσε με!
Εσύ είσαι ο αγέρας,
Εσύ είσαι ο θεός σου!
Ταγμένος στην αφύπνιση της οντότητάς σου,
θα μετουσιώσεις τον εγκλεισμό σε ευκαιρία
και την σκλαβιά σε ελευθερία…