Μια πανδημία, μα τι πανδημία! (Ζιάνη Μαρία, Γενικό Λύκειο Αμυνταίου)

Μια μέρα του Μαρτίου
μας ήρθε ο εγκλεισμός!
Για όνομα του Κυρίου,
Τι δράμα! Τι σπαραγμός!

Μα τώρα που το ξανασκέφτηκα,
δεν είναι και κακό!
Πήρα τα πάνω μου! Αναθαρρεύτηκα!
σχολείο, στο καλό!

Την αλήθεια θα την πω!
Το netflix το βαρέθηκα!
Ανόητη θα ακουστώ,
αλλά απογοητεύτηκα!

Στο τέλος του μηνός,
το webex εμφανίστηκε!
Μια αηδία εντελώς!
Η χαρά μας εξαφανίστηκε!

Το καλοκαίρι πλησιάζει,
τα γυμναστήρια κλειστά!
Η κυβέρνηση μας ταράζει
και εμείς διπλάσιοι απ’ τα φαγητά!

Άνοιξε και ο τουρισμός,
να ανέβει η οικονομία!
Ο κόσμος έμεινε λειψός,
μα μες την τρικυμία!

Ήρθε ο Σεπτέμβριος παιδιά!
Σχολεία πάλι ανοιχτά!
Με μάσκες τούτη τη φορά,
περιορίζοντας τη λευτεριά!

Τα πράγματα δυσκόλεψαν,
για όλους τους τομείς!
Την κυκλοφορία εμπόδισαν,
για παιδιά και για γονείς!

Ακόμα μέσα μένουμε!
Θα βγούμε άραγε ξανά;
Στο σπίτι θα ξωμένουμε;
Δε μας τα ‘πανε καλά!

Αναμένοντας τις νύχτες, τις καλοκαιρινές,
με τις μπύρες αγκαλιά,
στις γωνιές, τις σκοτεινές,
εκεί κάτω απ’ τη ξαστεριά!

Τα πάντα θα είναι ανοιχτά!
Μπαράκια κατά βάση,
αδέρφια κρατάτε γερά!
Πανδημία είναι…θα περάσει!