Ποιος θα σκεφτότανε να πει
μια τέτοια ιστορία που θα εξηγούσε άνθρωπε
τι είναι η πανδημία.
Μια πανδημία πως θαρρείς πως
είναι τιμωρία, μια σκέτη φυλακή
που έρχεται από την Γιουχάν
που δεν ξέρω που είναι καν.
Σε πιάνει αμέσως μια αγωνία
Να μπω; Να βγω; Και τι θα δω;
Σαν θα ‘ρθει από εδώ
πού πρέπει πρώτα να το πω;
Και πού μπορώ πια να κρυφτώ;
Σαν μένω σπίτι και πλυθώ, αν πάω και να κοιμηθώ,
μα μέχρι πότε θα βαστώ,
να αντέχω να μην αντισταθώ;
Θέλω πια έξω να βγω
χωρίς μάσκα να φορώ,
χωρίς το πρόστιμο να φοβηθώ.
Μια πανδημία είναι αυτή
μα ποιος μπορεί να κοιμηθεί
χωρίς δικό του να σκεφτεί;
Αν αύριο θα είναι εκεί… Ή μήπως κάπου έχει χαθεί,
από αυτό που δεν μπορεί
κανείς ακόμα να το δει…
Είναι αόρατος εχθρός;
Είναι σιωπή; Είναι κραυγή;
Κάποιος θα πρέπει να μας πει,
η ανθρωπότητα αν σωθεί.
Θα είμαι εγώ ή ίσως εσύ;