Έχει περάσει ένας χρόνος από τον Μάρτιο του 2020 που ξεκίνησε η πανδημία στην χωρά μας. Είμαι σίγουρη πως πολλά έχουν αλλάξει από τότε και έχουμε αλλάξει εμείς οι ίδιοι, ψυχικά ή ίσως και σωματικά .Για μερικούς μπορεί να μην είναι τόσο άσχημα,αν έχουν βρει έναν τρόπο ‘’διαφυγής’’ και διασκέδασης, άλλοι όμως δυσκολεύονται περισσότερο να προσαρμοστούν στην κατάσταση και ακόμη να αποχωριστούν κάποια πρόσωπα ή πράγματα.
Για έμενα ο τελευταίος χρόνος ήταν αρκετά δύσκολος. Βίωσα μερικές αλλαγές και καταστάσεις που νομίζω ότι με άλλαξαν ψυχικά. Τα συναισθήματα μου συνεχώς άλλαζαν. Στην αρχή ένιωθα σχετικά καλά, λίγο μπερδεμένη και αγχωμένη γιατί έπρεπε να συμβιβαστώ σε έναν καινούριο τρόπο ζωής , πρωτόγνωρο για έμενα και για εκατομμύρια ακόμα ανθρώπους.
Χαρά, γιατί είχα χρόνο να ξεκουραστώ και να κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα. Με τον καιρό όμως άρχισα να αισθάνομαι θλίψη , μοναξιά αφού μου έλειπαν οι φιλές μου και δεν έβγαινα έξω συχνά επειδή πιεζόμουν πολύ με το διάβασμα για το φροντιστήριο. Υπήρξε ένα χρονικό διάστημα που δυσκολεύτηκα αρκετά για προσωπικούς λόγους αλλά στο τέλος όλα πήγαν καλά.
Ένα καλό που βγήκε από αυτήν την ανυπόφορη κατάσταση είναι το γεγονός ότι ήρθα πιο κοντά με τη οικογένεια μου και κυρίως με τον αδελφό μου, που έχουμε ιδία ηλικία και συνηθίζαμε να μαλώνουμε πολύ, ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα, αλλά πλέον όχι αφού νομίζω πως έχουμε ωριμάσει αρκετά.
Πέρασα χρόνο με τον εαυτό μου και έκανα μερικές σκέψεις που δεν ήταν τόσο ευχάριστες, αλλά όλα είναι μέσα στην ζωή. Βρήκα πολλά πράγματα για να απασχολήσω τον εαυτό μου και να ξεχαστώ όπως να ακούω μουσική, να διαβάζω βιβλία, να φτιάχνω βραχιόλια, να βλέπω ταινίες με την οικογένεια μου, να περνώ όσο χρόνο μπορώ με τις φιλές μου και να διαβάζω για το σχολείο και το φροντιστήριο. Επιπρόσθετα, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έκανα και συνεχίζω να κάνω είναι να κρατώ ημερολόγιο που γράφω καθημερινά για την μέρα μου, τα συναισθήματα μου και ότι άλλο με απασχολεί και θέλω να βγάλω από μέσα μου.
Προσπαθώ να βρω τρόπους να εκμεταλλευτώ την κατάσταση ώστε να παραμείνω ήρεμη μέσα στο χάος. Πλέον δεν με ενοχλεί να περνώ χρόνο μονή μου γιατί πιστεύω πως έχω αλλάξει και νομίζω πως το έχουν παρατηρήσει και οι γονείς μου, που συχνά το αναφέρουν και λένε ότι είναι περήφανοι για έμενα, κάτι που με βοηθάει πολύ αφού γνωρίζω ότι θα με βοηθήσουν ό,τι και να χρειαστώ και όποια δυσκολία και να αντιμετωπίσω.
Ελπίζω να βρεθεί μια λύση γρήγορα και να μην χρειαστεί περισσότεροι άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους και όλα να γίνουν όλα όπως ήταν πριν γιατί δεν έχω χάσει ακόμα την ελπίδα μου για ένα καλύτερο μέλλον.