Πέρασε ένας χρόνος τώρα
που’ χει κλίσει όλη η χώρα
μέσα στο σπίτι να καθίσω
και το παρελθόν να αφήσω πίσω.
Το σχολείο μας το κλείσανε
και την εκπαίδευση περιορίσανε.
Ηλεκτρονικά «μαθαίνω»
και δεν ξέρω που πηγαίνω.
Μέσα σε όλα τα δείνα
φάνηκαν κάποια καλά.
Δεν έδινα θάρρος στον πόνο
αλλά στον ποιοτικό χρόνο.
Με τους φίλους μου χαθήκαμε
και το Webex σιχαθήκαμε.
Μέσα μου το ξέρω βαθιά
ότι θα είμαστε μαζί ξανά.
Και επειδή «κουράστηκα» ψυχολογικά
θα σας πω ειλικρινά,
θα σας γράψω μία φράση
πανδημία είναι θα περάσει.