Στα δίχτυα της υπόσχεσης (Μουρατίδης Γεώργιος, 1ο Γενικό Λύκειο Φλώρινας)

Μυρωδιά νωπής ζωής αναδίδει κάποιο άβατο του χθες,
να ξεπλύνει το σημάδι του εφήμερου. Γυάλινα τα λόγια πια,
χωρίς διαστάσεις, χαμένα στις μέρες.
Επίφαση πνοής στο πρόσωπο του έρημου ουρανού•
αδιάφορο το μπλε, σχεδόν τετριμμένο.

Ο ήλιος δεν αγγίζει ό,τι αβέβαιο κοιτάζει
ξεχασμένα τοπία με χρώματα μισά.

Περαστικό χαμόγελο – ποιητική αδεία – ξεκλειδώνει τη
γραμμή του ορίζοντα, καθώς τα χελιδόνια κρύβονται στα
τέσσερα σημεία. Κουκκίδες οι μορφές πια πίσω
απ’ τα παράθυρα• τις ασάλευτες κορφές του απείρου
χαϊδεύει αθόρυβα η ειρωνεία.

Τα ανθισμένα μπαλκόνια – παντού ίδια, παντού ενοχικά –
φθείρουν το βλέμμα, όπως διαλαλούν την αλλαγή…