Εδώ και δύο χρόνια λοιπόν,
Ένας αόρατος εχθρός μα πολύ ύπουλος και ισχυρός
Έχει εισβάλλει μέσα στις ζωές μας δυστυχώς
Και μείς βρισκόμαστε στο έλεος του
Χωρίς καμία βοήθεια.
Όλα αυτά που κάναμε, τα μέρη που πηγαίναμε
Χωρίς να αναρωτηθούμε άραγε αύριο
Θα είναι το ίδιο;
Τελικά οι μέρες αυτές δεν είναι οι ίδιες
με πριν, όλα ήρθαν πάνω κάτω,
Οι ζωές μας άλλαξαν τελείως.
Βλέπω παντού ανήσυχους ανθρώπους,
Με το φόβο και την αβεβαιότητα χαραγμένα στα πρόσωπά τους.
Είμαστε καταπιεσμένοι, προσπαθούμε να ξεφύγουμε
από όλο αυτό, μα μάταια, οι κραυγές μας δεν ακούγονται.
Είμαστε απλά μαριονέτες σε ένα παγκόσμιο κουκλοθέατρο.
Το μόνο που ξέρω είναι πως πρέπει να
κόψουμε το σχοινί που μας κρατά και να ελευθερωθούμε.
Γιατί μου έλειψαν οι μέρες που μπορούσα να
Βγω έξω όποτε ήθελα χωρίς να φοβάμαι.
Για αυτό σας παρακαλώ μην απογοητεύεστε,
Μην τα παρατάτε, ας ενωθούμε όλοι μαζί με όπλο την ελπίδα
Και θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό.
Όλα θα γίνουν όπως πριν!