Πανδημία είναι θα περάσει… (Ζέγα Δανάη, 3ο Γυμνάσιο Φλώρινας)

27 Δεκεμβρίου 2019 , τότε πρώτο συναντήσαμε τον ιό που αποκαλούμε κορονοϊό . Πιστεύαμε ότι ήταν μία απλή γρίπη όπως όλες οι άλλες, χαιρόμασταν όταν ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων και μπήκαμε σε καραντίνα , όμως όχι, ποτέ δεν φανταστήκαμε ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο να πρέπει να φοράμε μάσκες και αντισηπτικά παντού έτσι ; Να σας πω την αλήθεια ούτε εγώ το πίστευα, ήθελα απλώς να κάτσω σπίτι και να μην κάνω μάθημα όμως τώρα θέλω απεγνωσμένα να γυρίσω στο σχολειό, θέλω απεγνωσμένα την καθημερινότητα μου πίσω αλλά δεν μπορώ να την έχω μέχρι να τελειώσει αυτή η πανδημία και από όσα βλέπω δεν νομίζω ότι θα την πάρω σύντομα. Από την αρχή της πανδημίας οι δρόμοι ήταν άδειοι γιατί όλοι φοβόντουσαν, οι δρόμοι ακόμα και στις μεγάλες πόλεις που συνήθως είχαν πάντα κίνηση και δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα. Εγώ όταν το άκουσα αυτό ξέσπασα σε γέλια γιατί νόμιζα ότι θα ήταν πολύ περίεργο να το δεις αυτό, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό το πόσο σοβαρή μπορεί να είναι η κατάσταση αλλά το κατάλαβα πολύ αργά και με όχι και τόσο ωραίο τρόπο.

Δεν με έχει πτοήσει όλη αυτή η κατάσταση ωστόσο, έχω ακόμα την ελπίδα ότι θα τελειώσει κάποια στιγμή πριν τελειώσω το γυμνάσιο, δεν ξέρεις όμως ποτέ πως θα στα φέρει η ζωή  και τι επιφυλάσσει για εσένα. Πάντως για εμένα δεν έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα προς το παρόν , πάω έξω με τους φίλους μου , πηγαίνω στο χωριό μου και βλέπω τους συγγενείς μου κάθε σαββατοκύριακο όπως και πριν αλλά είμαι και προσεκτική να μην κολλήσω ούτε εγώ ούτε η οικογένεια μου. Ούτε οι γονείς μου φοβούνται τόσο πολύ, μέχρι που σχεδιάζανε ταξίδι στο εξωτερικό για το φθινόπωρο αν είναι καλύτερη η όλη κατάσταση , εγώ όμως περιμένω να ανοίξουν οι κατασκηνώσεις για να ξαναδώ τους φίλους που έκανα πέρσι , ναι πήγα και πέρσι και ήταν η πρώτη φορά που πέρασα τόσο καλά με καινούργια άτομα.

Μπορεί να είναι περίεργη η κατάσταση για πολλούς ανθρώπους και κυριότερα για τις ευπαθείς ομάδες που πρέπει να προστατέψουν κυρίως τους εαυτούς τους αλλά πρέπει να κάνουμε όλοι υπομονή για να βρούμε και πάλι τους κανονικούς μας ρυθμούς.